Turgut Uyar - Palyaço

 
Turgut Uyar - Palyaço (Seslendiren: Ceyhun Yılmaz)

Kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde,
Kaç kilo çeker ki yalnızlık,
Kaç kere ezildim altında yaz yağmurlarının.
Belki de palyaçolar ağlardı, pazartesi sabahları,
Her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk,
Hep ağlamaklı olurduk, gülünecek halimize.

Kim sevmezdi ki çiçekleri filan?
'Ben sevmezdim' dedim, 
'Yalan!' dedi.
Bunu palyaço söyledi,
Palyaço söyledi, ben yazdım.
Yazdım, yazmasam ağlayacaktım.
Herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım.
Sırf bu yüzden mi ağladım?
Alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz.
Biraz, birazdım her şeyden.
Dün biraz sinirlenmiştim mesela,
Yarın, bir kadını seveceğim biraz,
Biraz biraz kör oldum bügünlerde.
Ama rakı kadehlerini boşaltmayın,
Eksilmesin hiçbir şey.
Hiçbir şeyden dahi olsa, kalsın biraz.


Umursamıyorum yılgınlığımı filan.
Çünkü sessizce yaşanmalı her şey.
Bir devrim sessizce olmalı mesela.
Ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun.
Bir palyaço neden yalan söylesin ki?
Ben palyaço olsaydım yalan söylemezdim,
Marangoz olsaydım da söylemezdim,
Ben insan olsaydım yalan söylemezdim.
Hem nereden çıkardınız palyaçonun yalnızlığını?
Kaç kilo çeker ki bir palyaço?
Hem neden yüzüme vuruyorsunuz
Çirkin bir ördek yavrusu olduğumu?
Gocunmam ki ben, ben gocunmam.
Bir palyaço ne kadar gocunmazsa,
O kadar, gocunmam işte.
Rakı doldurun! Eksilmesin.
Bitmedi, yazacağım daha.
Yazmazsam ağlayacağım çünkü,
Bu alçakça olacak biraz.
Hem biz o zamanlar kimdik, kaç kişiydik, nerelere giderdik?
Her sokakta biraz daha eksilirdik.
Bilirdim, geceler puslu puslu olurdu bazen,
Bazen biri fısıldarmış gibi olurdu.
'Duyamadım' derdim, 'tekrar et!',
Sessizliğe bürünürdü her şey o vakit.
Sokaklar daha bir puslu,
Palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu.
Ve ben daha bir alçak olurdum;
Ağlardım biraz.
Sen kimsin, kulağımda ki ses,
Çekiştirme beni,
Hatta kuyruğuma basma diyorum.
Acıyor, tırmalarım diyorum.
Kahrol, kahrol! diyorum.
 
Geçen gün yüzüme rastladım, bir ilan panosunda,
Korktum birden, kusacak gibi oldum.
'Olur öyle' dedi palyaço,
'Herkes alçaktır biraz'
'Otur ulan!' dedim, bağırdım ona;
Ben bazen bağırırım biraz.
'Rakı doldur!' dedim, 'Eksilmesin!'
Ben bazen eksilirim biraz.
Aslında hepimiz eksilirmişiz biraz,
Bunu sonradan öğrendim.
Ben aslında her şeyi sonradan öğrendim.
Herkes herkesi sonradan öğrenirmiş,
Bunu da sonradan öğrendim.

Örneğin;
Geçen gün bir kadınla seviştim.
Biraz, biraz değil çok seviştim.
Ya işte öyle palyaço.
Diyorum ki,
Bunu da yeni öğrendim;
Sevişmek de eksilmekmiş biraz. 

Kim sevmezdi ki kuş ötüşlerini filan?
'Ben sevmezdim' dedim, 'yalan!' dedi.
Bunu palyaço söyledi.
Palyaço söyledi, ben yazdım,
Yazmasam, daha alçak olacaktım.
Hem ben roman da yazdım biraz.
 
Bazen diyorum ki palyaço;
Sen olmasan ben ne yaparım?
Alçakça eksilirim biraz,
Her yağmur yağışında yerin dibine girerim,
Hiçbir kadının kasıklarını öpemem belki
Ya da unuturum sonradan öğrendiklerimi.
Biraz biraz anlıyorum ki,
O eller, yüzler, o terli vücutlar filan,
Her şey plastikmiş biraz.

Haydi, sirtaki yapalım palyaço,
Rakı doldur, yine eksildik biraz.